Płatnik podatku u źródła powinien weryfikować umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie tylko w języku polskim

10 grudnia, 2024

NSA w dniu 28.10.2024 r. podjął uchwałę mającą istotne znaczenie w kontekście obowiązków ciążących na płatniku w zakresie podatku u źródła.

Szwedzka spółka jako pośrednik: spór o podatek u źródła

Sprawa dotyczyła skargi spółki na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego. Organ określił spółce (płatnikowi) do zapłaty niepobrany przez nią podatek u źródła za 2013 r. od przychodu z tytułu odsetek od pożyczek od spółki z siedzibą w Szwecji. Równocześnie orzekł o odpowiedzialności płatnika. Organ ustalił, że spółka szwedzka nie prowadziła faktycznej działalności gospodarczej. Działała jedynie jako spółka pośrednicząca w otrzymywaniu pożyczek i przekazywaniu ich innym spółkom powiązanym. Wobec tego organ uznał, że szwedzka spółka nie była rzeczywistym beneficjentem odsetek wypłaconych z tytułu zawartych umów pożyczek. Sama musiała rozliczyć się z zawartych przez nią umów pożyczek ze spółką luksemburską. W związku z tym polska spółka powinna pobrać podatek u źródła.

Podatek u źródła a błąd państwa

Spółka odwołała się od tej decyzji, wskazując, że polsko-szwedzka UPO nie wymagała od niej poboru podatku u źródła. Dopiero w 2017 r. Minister Spraw Zagranicznych opublikował sprostowanie polskiej wersji art. 11 ust. 1 polsko-szwedzkiej UPO, w której do spornego przepisu dodane zostało pojęcie „rzeczywisty beneficjent”. Zatem polskie tłumaczenie zostało zrobione błędnie i spółka nie powinna ponosić negatywnych konsekwencji niedopatrzenia ze strony państwa.

Wyrok WSA: Podatnik nie musi znać języka obcego

WSA w Szczecinie w wyroku z 19.05.2021 r., sygn. I SA/Sz 820/20, przyznał rację spółce. Wskazał, że w Polsce językiem urzędowym jest język polski i posługując się tym językiem, obywatel (podatnik) powinien być zapoznany z obciążającymi go obowiązkami i przysługującymi mu prawami. Organy podatkowe nie mogą wymagać, aby podatnik zapoznawał się z treścią obowiązujących go przepisów w języku obcym i na własną rękę ustalał tłumaczenie tych przepisów. Skutkiem takiego działania byłoby uzależnienie danego przepisu od poziomu znajomości języka obcego przez podatnika lub umiejętności tłumacza do przetłumaczenia specyficznego tekstu prawnego. To rzeczą państwa jest zadbanie o prawidłowość opublikowanego w Dzienniku Ustaw tłumaczenia obcojęzycznej umowy międzynarodowej.

Uchwała NSA

Kasację od powyższego wyroku złożył organ podatkowy, a NSA postanowieniem z 20.06.2024 r., sygn. II FSK 1173/21, przekazał składowi 7 sędziów zagadnienie do rozstrzygnięcia budzące poważne wątpliwości. W dniu 28.10.2024 r. NSA wydał uchwałę, sygn. II FPS 1/24, wskazując, że płatnik powinien zastosować sporny przepis polsko-szwedzkiej UPO w angielskiej wersji, niezależnie od sprostowania błędu przez obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych.

Kontrowersje wokół uchwały NSA

W świetle powyższej uchwały płatnicy oprócz analizowania tekstów konwencji w języku polskim powinni jeszcze dodatkowo dokonywać analizy tekstów w języku angielskim. Trudno zaakceptować stanowisko NSA, bowiem płynie z niego wniosek, iż to podatnicy (płatnicy) obciążeni są błędami popełnianymi przez państwo (organy).

Etykiety podatek u źródła, podwójne opodatkowanie